22 Ekim 2011 Cumartesi

Bizi bırakma


Teyzem 2 gündür yoğun bakımda. Herkes bir ümitle bekliyor. Ben de.

Evde, hastanede ailemle birlikteyken ağlayamayan taş gibi duran ailenin mantıklısı olan ben dün gece barın ortasında ağlamaya başladım. Tutmaya çalıştıkça daha çok aktı gözyaşlarım. Dudağımı ısırdıkça daha çok özgürlüklerini ilan ettiler.

Insan sevdiği kimsenin üzülmesini istemez ölmesini ise hiç. Çok hasta birinin acılarının dinmesi için ölmesinin en doğrusu olduğunu düşündüğü zamanlar vardır. Çaresizliktendir. Diyecek yapacak bir şey olmadığı için. Ben bunu söyleyemiyorum. Ayşe’m o benim. Annemin kardeşi. Beraber büyüdüğüm aramızda 1 yaş fark olan kuzenimin annesi. Nasıl derim?

Daha halen ümidimiz var.

Ama ümitler tükendiği zaman asıl geride kalanlara yardımcı olmam gerek. Hep geride kalanları bildiğimiz için en zoru geride kalanlar içindir deriz. Öyledir herhalde bilmediğimiz bir taraf olduğunu düşünürsek.

Hastanede kaldığımız akşamın sabahında eve geldiğimde annem fenalaştı. Ben onun dizine yatıp ağlarken uyuya kalmak isterken annem benim dizime yatıverdi. Annem değil ben annemin saçını okşayarak uyuttum. Uyuturken annem bana “beni bırakma” dedi. Uyuyana kadar bırakmadım. Sonra üstünü örttüm.

Bugünlerde durumdan haberdar olan arkadaşlarım dostlarım bana omuz olmak istiyor. Ama benim omuz olmam gerekirken kendimi düşünemez haldeyim. Aileme destek olmak zorundayım.

Hayatta destek almadan bir çok zorluğu yendim ve alıştım desteksiz yaşamaya. Şimdi kafamı koyarsam bir dost omuzuna sanki gücümü kaybedecekmişim gibi geliyor. O yüzden ağlamak için bir bara gitmemi bekledi bünyem. Karanlıkta çaktirmadan kimse görmeden ağlamak istedi hücrelerim.

Daha once de kayıplarımız oldu ailecek. Ama küçüktüm ve benim bir şey yapilme şansım yoktu. Kimse de beklemiyordu. Şimdi her geçen gün büyürken yaşım benim de sorumluluklarım büyüdü.

No more drama dedik yazmaya başladım ama hayatın gerçeği beni tokatlarken, çiçekten böcekten bahsedemiyorum. Hatta hissettiklerimi yazıp rahatlarım diye düşünürken daha da fena oldum.

Son olarak, dün gece keşke başka bir nedenden dolayı tutamasaydım o gözyaşlarımı diyorum.

zerae

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder