Sevgili Beyaz Sayfam,

Uzun süredir karşına geçiyorum bir şeyler yazmak için ama ne yazacağımı bilemedim. Son zamanlarda hayatımın ne kadar gözler önünde olduğunu düşünerek geçirdim. Sanırım bu nedenle biraz sessiz kalmak istedim. 

Hem insanların yazdıklarımı okumasını istiyorum hem de benim hayatımdan bir şey bilmelerini ne kadar isteyip istemediğimi düşünüyorum.

Anlayacağın işler karıştı.

Bana diyeceksin normal olarak, o zaman hayatın hakkında yazma.Ben severim kendimi anlatmayı. Başıma gelen olayları işe yeni başlamış bir muhabir gibi anlatabilirim. Ama dedim ya artık insanların benim hayatımın detaylarını sanki daha az bilmeli.

Bunun nedeninin insanların olayları farklı anlamaları ,sormadan,konuşmadan olayları saptırmaları ve malesef empati yapma yeteneğinden yoksun olmaları. Bazen espiri olarak anlattığım şeyleri insanlar gerçek algılayıp garip hareketler yapabiliyor. Gerçekten ben artık insanların garip triplerini anlayamaz oldum. Hayatımı,ilişkilerimi daha yüzeysel yaşamaya başlayacağim böyle devam ederse. Şaka yapıyorsun,anlamıyorlar, ciddi konuşuyorsun dinlemiyorlar. Yorucu.

Bazılarına göre açık sözlüyüm mesela, bazılarına göre rahat.  Hiç bir hareketimin sonrasında düşünmüyor gibi yaşadığımı zannediyorlar bazen. Pervasız olduğumu mesela.

Daha espirili ve rahat yaşıyorum hayatımı bir süredir. Artık ota boka takılmıyorum. Kadınsal krizler yok hayatımda. Artık sorun, tartışma hiç yaşama taraftarı değilim. Işte tüm yanlış anlaşmalar bu nedenle. Rahat mısın o zaman kesin bir problem vardır sende.

Geçen gün çok yakın bir arkadaşımla birlikteydim. 15 senedir tanışırız.Bana döndü ve artık kendini sevmeye başlamışsın dedi. Değiştiğimi biliyordum ama daha güzeli bunun artık farkedilebilir olması. O kadar mutluyum ki bu durumdan anlatamam. Işte bu nedenle başıma gelen her kötü olayın bir güzel etkisi oluyor diye düşünüyorum artık.

O nedenle hayatın her getirdiğini kabul ediyorum. Isyanım yok artık.

Kendimi ve seni çok seviyorum ama en önemlisi bana her ne yaptıysan bile

SENİ AFFEDİYORUM.

zerae